آرام بخشی در کاشت ایمپلنت
بهترین متخصص ایمپلنت برای درمان اکثر بیماران ایمپلنت نیازی به استفاده از آرام بخش نمی داند و بی حسی موضعی کفایت می کند. مدیریت بیماران مضطرب در دندانپزشکی هنوز یک چالش به حساب می آید. کنترل موثر اضطراب و درد نقش اساسی در همکاری بیمار دارد.
استفاده از ضد درد و آرام بخش ها راهکار های مهم برای درمان بیماران مضطرب محسوب می گردد. در آرام بخشی از یک یا چند دارو برای ایجاد یک حالت خاص در سیستم اعصاب مرکزی استفاده می شود که در آن ارتباط کلامی بیمار با پزشک حفظ می گردد. سطح آرام بخشی باید در حدی باشد که بیمار آگاه باشد و قادر به فهم و پاسخ دادن به دستورات کلامی و محرکات لمسی باشد.
دکتر آریام بهترین متخصص ایمپلنت در دندانپزشکی کسرا کاشت ایمپلنت را برای شما انجام میدهد.
انواع آرام بخش ها
- آرام بخش ملایم: بیمار کاملا هوشیار می باشد ولی اضطرابی ندارد و احساس آرامش می کند.
- آرام بخش متوسط: بیمار هوشیار است ولی در صحبت کردن کمی مشکل دارد و بعدا جزئیات عمل را به یاد نمی آورد.
- آرام بخش عمیق: شخص بین بیداری و بی هوشی است ولی هنوزامکان پاسخ دادن به محرکات را دارد.
- بیهوشی عمومی: شخص کاملا بی هوش است.
داروهای آرام بخش باید یک حاشیه امن کافی داشته باشند که در آن از دست دادن هوشیاری اتفاق نیافتد.
آرامبخش استنشاقی (نیتروس اکساید) و عوارض آن ها
نیتروس اکساید گازی بی رنگ و بی بو است که اولین بار در سال 1844 توسط یک دندانپزشک آمریکایی استفاده شد. این گاز توسط یک ماسک که روی بینی بیمار قرار می گیرد باعث عمل تنفس می شود. نیتروس اکساید دارای اثرات ضد اضطراب، ضد درد و تاثیرات فراموشی می باشد درعین حال دارای شروع اثر و ریکاوری ( بازگشت ) سریع است که یک خاصیت ایده آل برای یک آرام بخش است. بزرگترین مزیت آن استفاده در بیمارانی است که فوبیای تزریق دارند بنابراین به صورت معمول در بیماران اطفال استفاده می شود. حتی گزارش شده 98% بیماران تزریق ها را هم به یاد نمی آورند.
مهمترین عوارض:
- حالت تهوع.
- غیر فعال کردن ویتامین ب12?.
که این مورد در بیمارانی که به صورت مرتب تحت درمان نیتروس اکساید قرار بگیرند دیده می شود.
آرام بخش خوراکی
در میان انواع مختلف آرام بخشی در دندانپزشکی آرام بخشی از طریق دارو های خوراکی روشی مناسب در زمانی ست که اضطراب بیمار از راه کلامی کاهش پیدا نمی کند. یکی از محدودیت های آرام بخش خوراکی شروع اثر متفاوت و تاخیری در میان دارو های مختلف است.
در نتیجه برای بیماران با سطح اضطراب خفیف تا متوسط می توان از این روش استفاده کرد ولی در بیماران با اضطراب شدید که به میزان بیشتری دارو احتیاج دارند روش آرام بخش خوراکی به علت عدم امکان کنترل تاثیرات تاخیری دارو (بعلت خوراکی بودن) روشی مطمئن به حساب نمی آید. در آرام بخش خوراکی ضمانتی وجود ندارد که بیمار به سطوح بالا تر آرام بخشی نرود.
موارد تجویز استفاده از آرام بخش آگاهانه
- اضطراب و فوبیای دندانی.
- پروسه های کاری آسیب زا و طولانی.
- شرایط پزشکی که توسط استرس بد تر می شود.
- شرایطی که بر روی ظرفیت بیمار برای همکاری تاثیر می گذارند.
- کسانی که بی حسی دندانپزشکی به سختی بر روی آن ها تاثیر می گذارد.
- بیمارانی که مستعد به تهوع هستند.
- مشکلات دندانی پیچیده.
بنزو دیازپین ها
دسته دارویی هستند که برای آرام بخشی از طریق خوراکی استفاده می شوند و در کشورهای متعددی به عنوان داروی انتخابی بدین منظور به کار می روند در گذشته از داروی تمازپام استفاده می شد که امروزه داروی میدازولام جایگزین آن شده است. اگرچه این دارو ها دارای مکانیزم اثر مشابه هستند ولی خصوصیات فارما کوکنتیک آن ها متفاوت است که تاثیر زیادی بر انتخاب بهترین دارو برای بیمار دارد.
داروهای اصلی برای آرام بخش خوراکی
- Midazolam میدازولام.
- Diazepam دیازپام.
- Triazolam تریازولام.
- Lorazepam لورازپام.
داروهای دیگر به کار رفته در آرام بخش خوراکی:
- Alperazolam آلپرازولام.
- Temazepam تمازپام.
- Oxazepam اکسازپام.
آرام بخش وریدی
برای درجات متوسط تا شدید اضطراب بکار می رود.در این جا هم مثل آرام بخش خوراکی هدف کاهش آگاهی به صورتی که بیمار بتواند به دستورات کلامی و تحریکات لمسی پاسخ دهد.
در آرام بخش وریدی مزیت های فراوانی به همراه مقداری ریسک وجود دارد که این ریسک ها شامل:
- کاهش تخصص.
- آسپیراسیون ریوی.
- سرکوب سیستم قلبی عروقی.
بنابراین مونیتورینگ کلینیکی دقیق حیاتی است.
انواع دارو های وریدی
- میدازولام: اضطراب را کاهش می دهد و در عین حال کم ترین تاثیر را بر روی سیستم تنفسی و قلبی عروقی دارد. اوج اثر آن 3-2 دقیقه پس از تجویز است و نیمه عمر آن 15-6 دقیقه می باشد. این دارو توسط اف دی آی سازمان غذا و دارو آمریکا تایید شده است.
- پروپوفول: تزریق آن دردناک است که باید با لیدوکائین مخلوط و سپس تزریق شود. اوج اثر آن: 100-90 ثانیه. نیمه عمر آن: 8-2 دقیقه. به علت نیمه عمر کوتاه آن حتی پس از تزریق های طولانی یک انتخاب خوب برای بیماران سرپایی می باشد.
- کتامین: اوج اثر: 1 دقیقه. نیمه عمر: 15-10 دقیقه. مدت آرام بخشی آن بسته به دوز است و معمولا 10-5 دقیقه است بنابراین برای فاصله های زمانی کوتاه مناسب تر است.
- دکسمدتومیدین: نیمه عمر آن بین 3-2 ساعت است.
مزیت آرام بخش های وریدی
- شروع اثر سریع.
- امکان تجویزمداوم.
- تیتراسیون آسان (کم و زیاد کردن آرام بخش به سرعت و به سادگی).
عوارض ناخواسته احتمالی آن
- آرام بخش عمیق.
- هیپوکسی.
- سرکوب مشکلات قلبی عروقی.
- تحریکات وریدی.
برای آرام بخشی مطمئن داشتن آگاهی نسبت به چه مواردی الزامیست
- زمان شروع اثر دارو.
- اوج اثر دارو.
- مدت اثر دارو.
به طور کلی میزان یک دارو را برای رسیدن به نتیجه مطلوب راحت تر می توان تغییر داد و نسبت به تجویز همزمان دو یا تعداد بیشتری دارو مطمئن تراست چون وقتی ترکیبی از داروهای مختلف استفاده می شود ممکن است شروع اثر و اوج و مدت اثر متفاوتی داشته باشند و باعث اثرات سینرژیک بر روی یکدیگرشوند (تاثیرات هم را تصاعدی افزایش دهند) و تیتره کردن آن کار غیر قابل پیش بینی و یا بسیار سخت شود.
*در موارد پیوند استخوان های بسیار وسیع و تعداد بالای ایمپلنت در بیماران دارای مشکلات پزشکی امکان دارد برای ایمنی و راحتی بیشتر نیاز به بیهوشی عمومی باشد.